NOVEMBER IN DE TUIN

Terwijl ik dit schrijf, staan de lampen binnen aan en liggen de pepernoten binnen handbereik. Hoewel het pas half drie ’s middags is, voelt het al bijna als schemer. De natte sneeuw blijft hier helaas nog niet liggen, wat aan de ene kant betekent dat er geen winter wonderland ontstaat, maar aan de andere kant de kans verhoogt dat de siergrassen niet instorten.

In de tuin is het meeste blad gevallen, maar een geërfde Viburnumstruik in de hoek staat nog waanzinnig rood te zijn. Deze struik was een van de weinige stukjes groen die in deze tuin te vinden waren bij aankoop.

Objectief gezien is het een vrij lelijk gegroeide struik, die niet goed gesnoeid is en waar ik al een aantal jaar pogingen toe doe om hem bij te sturen.

In het voorjaar is het ook de eerste die onder de bladluizen zit, wat niet enorm pleit voor dit struikje. Maar toch is deze rakker blijven staan.

Waarom? Simpel: het is ook de eerste die in het blad komt, heeft als eerste vanille-geurende bloemen en heeft als allerlaatste nog het blad hangen.

En misschien nog wel het belangrijkste: ze heeft de schoffelwoede van de vorige bewoner overleefd. Wie ben ik dan om daar met een spade in te hakken?

In de hoek van de woonkamer staan nog dozen met bollen mij aan te gluren om geplant te worden. Ik zie ertegenop. Enerzijds omdat vorig jaar weinig is opgekomen, en anderzijds omdat de tuin lekker vol gegroeid is en het dus ploeteren wordt om er tussen te wroeten.

Toch hoop ik dit weekend op minder natte sneeuw en ga ik, gewapend met warme chocolademelk, die tuin in.

Er staan ook nog wat vaste planten in potten te wachten op een nieuw plekje. Zo gaan de hosta’s nu definitief de tuin uit, aangezien ik de strijd met de slakken niet ga winnen.

Daarvoor in de plaats komt de allerliefste Brunnera, die daar snel een fijn plekje van gaat maken. Langs de randjes bij de varens miste ik ook nog wat, dus komt Pachyphragma daar om het voorjaarsschoon terug te brengen

Langs de randjes van de zonneborders ga ik een kruipende Potentilla uitproberen, die wat karmijnrode kleur zou moeten geven aan de tuin.

Tiarella komt op de plek waar de lavendel uit de bakken wordt gehaald (nu toch echt verdronken in de regen), en ik heb mezelf getrakteerd op wat Digitalis ‘Apricot Beauty’ voor dat tintje zalmroze dat ik nu zo mis.

Er zijn genoeg online shops die hun laatste bio-bollen in de sale gooien! Scoor er nog een paar en vul je lege moestuinbakken zodat je volgend jaar al vroeg kunt plukken uit eigen tuin!

De voortuin is het afgelopen jaar flink verwaarloosd en er moet worden geruimd in zowel het zevenblad als de vaste planten die ik hier niet meer terug wil zien. Het moet luchtiger worden.

Zo moet de berk eraan geloven: er gaan wat lage takken echt weg, en er komt een mix van zalm, zachtgeel en zachtblauw voor terug. Komend voorjaar worden de ramen en deur van ons oude, charmante huisje namelijk staalblauw geschilderd, en ik denk dat dat, in combinatie met de bestaande klimroos ‘Miss Eden’, een plaatje zal worden.

Genoeg plannen dus, maar ze moeten ook uitgevoerd worden! Ik ben zelf een flinke koukleum, dus heb mezelf getrakteerd op een paar warme items om de buitenuurtjes mee door te komen. Dus mocht je je schoen gaan zetten, vraag een paar lekkere wollen sokken!

Tip: De winter is een mooi moment om aan de slag te gaan met de plannen voor volgend jaar. Zo maak ik zelf altijd in de winter een moestuin plan en bestel ik zaden voor het komende jaar. Zo ben je toch met groen bezig maar wel lekker binnen onder een dekentje.

Bloementip: Er zijn geen eenjarige bloemen meer te vinden in de testtuin na de eerste vorst. Ik kan wel nog van een enkele herfstaster plukken. Wil je volgend jaar nog tot het laatste moment bloemen plant dan volgend jaar herfstasters. ‘Ezo murizaki’ is een ontzettend late bloeier! Wil je heel vroeg in het jaar kunnen plukken dan kun je Helleborussen aanplanten of bijvoorbeeld Sierkwee (struikje)